Lidija Nikčević: Stanica

Great Britain

На мегународната линија Минхен — Солун

Во валканиот воз,

на мегународната линија Минхен — Солун,

се обидувам да го читам Човек без својства

од Роберт Музил.

А тоа е, се уверувам, на вакви места речиси неможно.

Посегнувам по банални замени:

да се продолжи читањето е неспоредливо потешко отколку да се пронајде дремлив непрокопсаник во секое купе, исто и во првата и во втората класа, на сите железнички линии.

 

Интересно, мегународниот воз

често застанува и на локални станици:

барам невидливи симболи во тоа непочитување на возниот ред.

 

Сфаќам дека е подобро да се откажам од читањето.

Затоа молчам и гледам

прво во ноќните пејзажи на Славонија,

па во огледалото спроти мене —

ги гледам своите две неголеми торби,

навидум не толку тежок товар.

Но ми се чини невозможно да се ослободам од него.

 

Како што одминува возот

И како се приближава денот

Мислам дека е сеедно

На која станица ќе излезам

И чиј багаж ќе го понесам.

Препев Игор Исаковски

FRANCE

На мегународната линија Минхен — Солун

Во валканиот воз,

на мегународната линија Минхен — Солун,

се обидувам да го читам Човек без својства

од Роберт Музил.

А тоа е, се уверувам, на вакви места речиси неможно.

Посегнувам по банални замени:

да се продолжи читањето е неспоредливо потешко отколку да се пронајде дремлив непрокопсаник во секое купе, исто и во првата и во втората класа, на сите железнички линии.

 

Интересно, мегународниот воз

често застанува и на локални станици:

барам невидливи симболи во тоа непочитување на возниот ред.

 

Сфаќам дека е подобро да се откажам од читањето.

Затоа молчам и гледам

прво во ноќните пејзажи на Славонија,

па во огледалото спроти мене —

ги гледам своите две неголеми торби,

навидум не толку тежок товар.

Но ми се чини невозможно да се ослободам од него.

 

Како што одминува возот

И како се приближава денот

Мислам дека е сеедно

На која станица ќе излезам

И чиј багаж ќе го понесам.

Препев Игор Исаковски

Germany

На мегународната линија Минхен — Солун

Во валканиот воз,

на мегународната линија Минхен — Солун,

се обидувам да го читам Човек без својства

од Роберт Музил.

А тоа е, се уверувам, на вакви места речиси неможно.

Посегнувам по банални замени:

да се продолжи читањето е неспоредливо потешко отколку да се пронајде дремлив непрокопсаник во секое купе, исто и во првата и во втората класа, на сите железнички линии.

 

Интересно, мегународниот воз

често застанува и на локални станици:

барам невидливи симболи во тоа непочитување на возниот ред.

 

Сфаќам дека е подобро да се откажам од читањето.

Затоа молчам и гледам

прво во ноќните пејзажи на Славонија,

па во огледалото спроти мене —

ги гледам своите две неголеми торби,

навидум не толку тежок товар.

Но ми се чини невозможно да се ослободам од него.

 

Како што одминува возот

И како се приближава денот

Мислам дека е сеедно

На која станица ќе излезам

И чиј багаж ќе го понесам.

Препев Игор Исаковски

Italia

На мегународната линија Минхен — Солун

Во валканиот воз,

на мегународната линија Минхен — Солун,

се обидувам да го читам Човек без својства

од Роберт Музил.

А тоа е, се уверувам, на вакви места речиси неможно.

Посегнувам по банални замени:

да се продолжи читањето е неспоредливо потешко отколку да се пронајде дремлив непрокопсаник во секое купе, исто и во првата и во втората класа, на сите железнички линии.

 

Интересно, мегународниот воз

често застанува и на локални станици:

барам невидливи симболи во тоа непочитување на возниот ред.

 

Сфаќам дека е подобро да се откажам од читањето.

Затоа молчам и гледам

прво во ноќните пејзажи на Славонија,

па во огледалото спроти мене —

ги гледам своите две неголеми торби,

навидум не толку тежок товар.

Но ми се чини невозможно да се ослободам од него.

 

Како што одминува возот

И како се приближава денот

Мислам дека е сеедно

На која станица ќе излезам

И чиј багаж ќе го понесам.

Препев Игор Исаковски

Albania

На мегународната линија Минхен — Солун

Во валканиот воз,

на мегународната линија Минхен — Солун,

се обидувам да го читам Човек без својства

од Роберт Музил.

А тоа е, се уверувам, на вакви места речиси неможно.

Посегнувам по банални замени:

да се продолжи читањето е неспоредливо потешко отколку да се пронајде дремлив непрокопсаник во секое купе, исто и во првата и во втората класа, на сите железнички линии.

 

Интересно, мегународниот воз

често застанува и на локални станици:

барам невидливи симболи во тоа непочитување на возниот ред.

 

Сфаќам дека е подобро да се откажам од читањето.

Затоа молчам и гледам

прво во ноќните пејзажи на Славонија,

па во огледалото спроти мене —

ги гледам своите две неголеми торби,

навидум не толку тежок товар.

Но ми се чини невозможно да се ослободам од него.

 

Како што одминува возот

И како се приближава денот

Мислам дека е сеедно

На која станица ќе излезам

И чиј багаж ќе го понесам.

Препев Игор Исаковски

Poland

На мегународната линија Минхен — Солун

Во валканиот воз,

на мегународната линија Минхен — Солун,

се обидувам да го читам Човек без својства

од Роберт Музил.

А тоа е, се уверувам, на вакви места речиси неможно.

Посегнувам по банални замени:

да се продолжи читањето е неспоредливо потешко отколку да се пронајде дремлив непрокопсаник во секое купе, исто и во првата и во втората класа, на сите железнички линии.

 

Интересно, мегународниот воз

често застанува и на локални станици:

барам невидливи симболи во тоа непочитување на возниот ред.

 

Сфаќам дека е подобро да се откажам од читањето.

Затоа молчам и гледам

прво во ноќните пејзажи на Славонија,

па во огледалото спроти мене —

ги гледам своите две неголеми торби,

навидум не толку тежок товар.

Но ми се чини невозможно да се ослободам од него.

 

Како што одминува возот

И како се приближава денот

Мислам дека е сеедно

На која станица ќе излезам

И чиј багаж ќе го понесам.

Препев Игор Исаковски

Russia

На мегународната линија Минхен — Солун

Во валканиот воз,

на мегународната линија Минхен — Солун,

се обидувам да го читам Човек без својства

од Роберт Музил.

А тоа е, се уверувам, на вакви места речиси неможно.

Посегнувам по банални замени:

да се продолжи читањето е неспоредливо потешко отколку да се пронајде дремлив непрокопсаник во секое купе, исто и во првата и во втората класа, на сите железнички линии.

 

Интересно, мегународниот воз

често застанува и на локални станици:

барам невидливи симболи во тоа непочитување на возниот ред.

 

Сфаќам дека е подобро да се откажам од читањето.

Затоа молчам и гледам

прво во ноќните пејзажи на Славонија,

па во огледалото спроти мене —

ги гледам своите две неголеми торби,

навидум не толку тежок товар.

Но ми се чини невозможно да се ослободам од него.

 

Како што одминува возот

И како се приближава денот

Мислам дека е сеедно

На која станица ќе излезам

И чиј багаж ќе го понесам.

Препев Игор Исаковски

Slovakia

На мегународната линија Минхен — Солун

Во валканиот воз,

на мегународната линија Минхен — Солун,

се обидувам да го читам Човек без својства

од Роберт Музил.

А тоа е, се уверувам, на вакви места речиси неможно.

Посегнувам по банални замени:

да се продолжи читањето е неспоредливо потешко отколку да се пронајде дремлив непрокопсаник во секое купе, исто и во првата и во втората класа, на сите железнички линии.

 

Интересно, мегународниот воз

често застанува и на локални станици:

барам невидливи симболи во тоа непочитување на возниот ред.

 

Сфаќам дека е подобро да се откажам од читањето.

Затоа молчам и гледам

прво во ноќните пејзажи на Славонија,

па во огледалото спроти мене —

ги гледам своите две неголеми торби,

навидум не толку тежок товар.

Но ми се чини невозможно да се ослободам од него.

 

Како што одминува возот

И како се приближава денот

Мислам дека е сеедно

На која станица ќе излезам

И чиј багаж ќе го понесам.

Препев Игор Исаковски

Sweden

На мегународната линија Минхен — Солун

Во валканиот воз,

на мегународната линија Минхен — Солун,

се обидувам да го читам Човек без својства

од Роберт Музил.

А тоа е, се уверувам, на вакви места речиси неможно.

Посегнувам по банални замени:

да се продолжи читањето е неспоредливо потешко отколку да се пронајде дремлив непрокопсаник во секое купе, исто и во првата и во втората класа, на сите железнички линии.

 

Интересно, мегународниот воз

често застанува и на локални станици:

барам невидливи симболи во тоа непочитување на возниот ред.

 

Сфаќам дека е подобро да се откажам од читањето.

Затоа молчам и гледам

прво во ноќните пејзажи на Славонија,

па во огледалото спроти мене —

ги гледам своите две неголеми торби,

навидум не толку тежок товар.

Но ми се чини невозможно да се ослободам од него.

 

Како што одминува возот

И како се приближава денот

Мислам дека е сеедно

На која станица ќе излезам

И чиј багаж ќе го понесам.

Препев Игор Исаковски

Slovenija

На мегународната линија Минхен — Солун

Во валканиот воз,

на мегународната линија Минхен — Солун,

се обидувам да го читам Човек без својства

од Роберт Музил.

А тоа е, се уверувам, на вакви места речиси неможно.

Посегнувам по банални замени:

да се продолжи читањето е неспоредливо потешко отколку да се пронајде дремлив непрокопсаник во секое купе, исто и во првата и во втората класа, на сите железнички линии.

 

Интересно, мегународниот воз

често застанува и на локални станици:

барам невидливи симболи во тоа непочитување на возниот ред.

 

Сфаќам дека е подобро да се откажам од читањето.

Затоа молчам и гледам

прво во ноќните пејзажи на Славонија,

па во огледалото спроти мене —

ги гледам своите две неголеми торби,

навидум не толку тежок товар.

Но ми се чини невозможно да се ослободам од него.

 

Како што одминува возот

И како се приближава денот

Мислам дека е сеедно

На која станица ќе излезам

И чиј багаж ќе го понесам.

Препев Игор Исаковски

North Macedonia

На мегународната линија Минхен — Солун

Во валканиот воз,

на мегународната линија Минхен — Солун,

се обидувам да го читам Човек без својства

од Роберт Музил.

А тоа е, се уверувам, на вакви места речиси неможно.

Посегнувам по банални замени:

да се продолжи читањето е неспоредливо потешко отколку да се пронајде дремлив непрокопсаник во секое купе, исто и во првата и во втората класа, на сите железнички линии.

 

Интересно, мегународниот воз

често застанува и на локални станици:

барам невидливи симболи во тоа непочитување на возниот ред.

 

Сфаќам дека е подобро да се откажам од читањето.

Затоа молчам и гледам

прво во ноќните пејзажи на Славонија,

па во огледалото спроти мене —

ги гледам своите две неголеми торби,

навидум не толку тежок товар.

Но ми се чини невозможно да се ослободам од него.

 

Како што одминува возот

И како се приближава денот

Мислам дека е сеедно

На која станица ќе излезам

И чиј багаж ќе го понесам.

Препев Игор Исаковски